Usb flash drives, λίστες σε excel, kalashnikov και βίλλες σε κατάληψη, μαζί με όλη τη κούφια φιλολογία που αναπτύσσεται γιά καθένα από αυτά, δείχνουν το ίδιο ακριβώς πράγμα. Την κατάντια και παρακμή της κοινωνίας αφενός αλλά και τον προσεκτικά σχεδιασμένο αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης από ιθύνοντες, κυβερνητικούς και μη. Στην πορεία του ελληνικού κράτους εάν σε έναν πίνακα απεικονίσουμε διαχρονικά τα μακροοικονομικά στοιχεία, τις εξαγωγές, την κερδοφορία των επιχειρήσεων, την ανεργία, τις ασφαλιστικές εισφορές και ό,τι άλλο επιθυμεί καθένας, όλα αυτά θα μας δείξουν ένα κράτος, έναν μηχανισμό δηλαδή διαρκώς διογκούμενο και έναν λαό που από ένα σημείο και μετά άρχιζε να συμπιέζεται γιά να επιβιώνει το κράτος. Στο ίδιο διάγραμμα θα μπορούσε να σχεδιαστεί μιά καμπύλη εμφανώς φθίνουσα αυτή, που απεικονίζει την κοινωνική συνοχή, την εμπιστοσύνη στους θεσμούς, την ευτυχία - όπως ο καθένας την ορίζει γιά τον εαυτό του. Δεν αρκεί ο μεσογειακός ήλιος, χρειάζεται και μιά σταθερή θεσμική βάση στην οποία θα πατάει ο καθένας, μιά ασφάλεια νόμου, ώστε να προχωρήσει στη ζωή του και να κάνει τον προγραμματισμό του. Εάν κάθε ερασιτέχνης πολιτικός προσπαθεί με τρικλοποδιές και αιφνιδιασμούς να μείνει στην θέση του, το πιό πιθανό είναι πως σε λίγο θα διοικεί μόνο αλλοδαπούς, μιά και οι έλληνες θα έχουν εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια, αναζητώντας τύχη στην αλλοδαπή.
Επειδή αυτό δεν θα γίνει όμως, διότι είμαστε και πατριώτες, αναρωτιέμαι ήδη από σήμερα τι θα συμβεί -εννοώ με τι κριτήριο πιά θα ψηφίσει ο καθένας μας- εάν γιά κάποιο λόγο η παρούσα κυβερνητική "σταθερότητα" διαταραχθεί και οδηγηθούμε πάλι σε εκλογές. Αυτό θα ήθελα να το δώ.
