30.10.12

4 33

Tribute to John Cage...








27.10.12

Δεσμοί συγγενείας.

Όπως κάθε Σάββατο να μην ξεχάσω να ψωνίσω. Ιδίως την υπέροχη ελβετική σοκολάτα που άρεσε κάποτε στην αδελφή μου. Συνηθίζω να την αγοράζω ακόμα. Μου θυμίζει εκείνη, που δεν έζησε, που δεν πρόλαβε να ζήσει, που δεν πρόλαβα να γνωρίσω όσο έπρεπε.

25.10.12

Σύναξη, μάθημα, συμπέρασμα.

...ένα σωρό καλοντυμένα παιδάκια λες και συναγωνίζονταν  γιά το ποιό θα επιλεγεί από την φανταστική επιτροπή να ακολουθήσει καρριέρα μοντέλου σε διεθνείς πασσαρέλες ή ηγέτη. Με πλαστικό τυποποιημένο χαμόγελο όλα, πανομοιότυπη στάση και διάθεση, κλώνοι του μπαμπά και συχνά της μαμάς, αλλά κυρίως πιστοί ακόλουθοι των οδηγιών που είχαν διαβάσει στα διάφορα modus operandi manuals. Φαινόταν ότι είχαν μεγαλώσει με τη νταντά.

...στη συγκέντρωση διαβάστηκε η ομιλία και στη συνέχεια, τηρώντας πιστά το τελετουργικό, ανέβηκε τη σκάλα.

...στη φωτογραφία διακρινόταν πάλι με το ίδιο χαμόγελο, αν εξαιρέσεις κάποιες ρυτίδες που επιβάλλονταν γιά την περίσταση, δίπλα σε άλλους με ίδια χαμόγελα, αλλά με λίγη κοιλιά, λιγότερα μαλλιά και οπωσδήποτε ασχημότερους. Οι γυναίκες είχαν χάσει τον μεθυστικό κοριτσίστικο αέρα και είχαν γίνει πιά γυναίκες βαριά αρωματισμένες, δεν είχαν πάει όπως φαινόταν σε πασσαρέλες, αλλά το πιό πιθανόν διοικούσαν από στέρεες ακριβοπληρωμένες και περιζήτητες καρέκλες.

Τίποτα μη προβλέψιμο, καμμία έκπληξη, όλα σύμφωνα με το σχέδιο. Οι εκ γενετής επιτυχημένοι συναθροίστηκαν άλλη μιά φορά, αυτοί και η σινιέ βαριεστημάρα τους γιά να επαληθεύσουν πως αποτελούν ομάδα πιστή σε δικά της ιδεώδη αλλά και αξίες που πάντα όμως αποτιμώνται!

...κατέβηκε τη σκάλα σαστισμένος και αηδιασμένος αφού πιά είχε σκοτεινιάσει. Αισθανόταν ότι έπρεπε όσο ακόμα προλάβαινε να βρεί νέα αφετηρία, στόχο, συντρόφους, κίνητρα αλλά και νέο χαμόγελο. Όχι ψεύτικο, αλλά αυτή τη φορά να βγαίνει μέσα από τη ψυχή του...