Renee Fleming - Panis Angelicus, Cesar Franck.

Renee Fleming - Panis Angelicus, Cesar Franck

Αναμέτρηση.

Μιά φωνή είναι ικανή να σκουπίσει από επάνω σου όλη την χρυσόσκονη που περίσσεψε.
Μπορεί να οριοθετήσει με σαφήνεια το άϋλο παραμύθι των ημερών.
Ακόμα και οι κόκκινες κορδέλλες μπορεί να ξαναπάρουν το γκρί χρώμα της χαρτόμαζας.
Ρολόϊ του Ντάλι ο χρόνος, καμπυλώνει, συμπιέζεται και από μετρήσιμος θα γίνει χορδή.
Κάθε παλμός ιδιότυπα συντονίζεται και επιταχύνει, έτοιμος γιά την αναμέτρηση.
Όμως και πάλι παίρνεις δύναμη, δεν θα παραδώσεις εύκολα.
Έχεις βγεί ξανά νικητής.

 Florence and the Machine - Shake it out

Παράδειγμα σύμπτωσης.

Δεν θέλω να εντρυφώ σε ενιαύσιες αναδρομές φωτογραφικές, πολλώ δε μάλλον όταν αυτές έχουν καταντήσει στερεότυπα τηλεοπτικά. Δεν υπάρχει λόγος. Όταν χρειάζομαι έχω τις δικές μου προσωπικές αναδρομές και αναφορές, οι οποίες έρχονται και όταν δεν υπάρχει λόγος. Είναι αυθόρμητες, άρα αποτελεσματικότερες. Από αυτές θα αντλήσω συμπεράσματα γιά την στασιμότητα, πρόοδο ή οπισθοδρόμησή μου. Αν φερ΄ειπείν σκεφτώ, ενθυμούμενος εκούσια ή αναγκαστικά, κάποια παρελθούσα πράξη ή συμπεριφορά μου που τυγχάνει να επαναλαμβάνω και σε παρόντα χρόνο, τότε μπορώ να συγκρίνω και να με κρίνω. Αυστηρά, εάν πράγματι με ενδιαφέρω ή χαρίζοντάς μου μιά γρήγορη συγχώρηση με την απαγγελία εκατό "ποτέ δεν θα ξανα...", εάν με αντιμετωπίζω με ...μεγαλοσύνη. Κρίνων και κρινόμενος σπάνια συμπίπτουν στο ίδιο πρόσωπο στην ιδεοκρατικά αποδομημένη κοινωνία μας, πέρα από τις θεολογικές αναφορές που γνωρίζουμε όλοι. Αλλά μιά από αυτές τις περιπτώσεις σύμπτωσης είναι και η ανωτέρω. Η αλήθεια είναι πως έχω πεί πολλές φορές "δεν θα ξανα...", όμως η απόλυτη αδυναμία μου να συμμορφωθώ με τον ίδιο μου τον εαυτό με κάνει να επιλέγω πλέον την δεύτερη ευκολώτερη λύση. Εύκολα θα αποδώσω σε εξωγενείς ή άλλους παράγοντες ακόμα και την προς τα πίσω πορεία μου, αφήνοντας φυσικά μιά πικρία ως υποθήκη γιά το μέλλον.
Τουλάχιστον είμαι συνεπής και όταν "κρίνω" (πόσο μεγάλη λέξη) και τους άλλους.
Προσπαθώ να δικαιολογώ...

Υποκριτές;

Τίποτα δεν είναι βέβαιο, αλλά στις γιορτές θα τηλεφωνήσουμε στον ξεχασμένο πιά αδερφό, φίλο, ή γονιό, θα χτυπήσουμε τη πόρτα του γείτονα με τον οποίο λογομαχήσαμε, θα ακούσουμε επιτέλους τον επαίτη στο φανάρι και θα του δώσουμε ένα ευρώ. Υπάρχει επίσης πιθανότητα να πάμε στην εκκλησία, όσοι το συνηθίζουν, και εκεί κοιτάζοντας με τρόπο προς το ...ταβάνι, να δικαιολογηθούμε επειδή δεν τηρούμε αυτή την ανθρώπινη στάση και τις υπόλοιπες ημέρες. Αφού γίνουν όλα αυτά, αφού δηλαδή "ξεμπερδέψουμε" με τις υποχρεώσεις των ημερών, θα εισβάλλουμε στο πρώτο mall και θα αδειάσουμε τις τσέπες γιά άχρηστα ηλεκτρονικά γιά ανήψια, παιδιά και γκόμενες αντί ταπεινά να προσφέρουμε λίγη από την ψυχή μας σε όποιον το έχει ανάγκη. Εύκολο να βρούμε ποιός θα είναι, αρκεί μιά ματιά. Πλουσιώτεροι θα γίνουν κατά τι αυτές τις ημέρες και η mcarthurglen και η lamda development και η dixons και η vodafone. Καλοί και αυτοί δεν διαφωνώ, όμως και αυτός που έξω από το σούπερ μάρκετ μαζεύει τα ληγμένα προϊόντα έχει ανάγκη. Άρα ένα smart κινητό λιγότερο εφέτος και λίγη ευγένεια παραπάνω; Τι λέτε, είναι υπαρκτό το δίλημμα; Από την άλλη η 22α Μαρτίου, η 5η Ιουνίου ας πούμε πόσο διαφέρουν από τα Χριστούγεννα; Γιατί ο απολογισμός της χρονιάς μας να μας οδηγεί κάθε φορά στις τόσο προσβλητικές προς τους συνανθρώπους συμπεριφορές; Γιατί μόνο τα Χριστούγεννα πρέπει να "αισθανόμαστε" ότι υπάρχει και κάποιος άλλος που δυστυχεί; Τρέχουμε να προφτάσουμε μήπως και κριθούμε στο τέλος του χρόνου; Από ποιόν; Από το είδωλο του εαυτού μας; Τα ίδια δε θα κάνουμε και του χρόνου, εμποτισμένοι από φτηνά τηλεοπτικά "έθιμα" των ημερών;

 Maria Callas - Norma, Casta Diva
&
 Καλά Χριστούγεννα

Sóley - Pretty Face.

I see my pretty face in his old eyes
I listen to our blood run side by side
I throw my hands to you and run away
It´s so cold so dangerous that I can't stay

I run away from you
Into your dream and who the one
That I was in when you took me
That I could never meet my friends again

I thought I touched them but I can't feel I´m in your dream
They want to take me but I will hide from them
Tonight I take your life and throw it far away
I'll use my pretty face to find my way to him

I run away from you
Into your dream and who the one
That I was in when you took me
That I could never meet my friends again

Will you be my friends in my dream
Just take that pretty face I´ve shown me
Will we ever have that baby
Just take that pretty face I´ve shown me
Are you my friend

Will you be my friend in my dream
Just take that pretty face I´ve shown me

Madrugada - Tonight I have no words for you.

Πιθανότητες.

Αν κάθε μέρα που περνάει κοιτάς όλο και χαμηλότερα από τον ορίζοντα, προς τον οποίο πρέπει κάθε άνθρωπος λογικά να κοιτά - το ψηλότερα είναι ύβρις γιά πολλούς - τότε δυό είναι οι πιθανότητες. Ή να μην δείς το μεγάλο εμπόδιο και να πέσεις ή να καταλήξεις να κοιτάς τον ίδιο σου τον εαυτό.
Και τα δυό έχουν την αξία τους...

Συνύπαρξη.

Κοιτώ τέσσερα πέντε βιβλία, το ένα επάνω στο άλλο. Rimbaud, Γουάιλντ, Χειμωνάς και πάνω  από αυτούς αναπαύονται Χάιντεγκερ, Ράμφος, Τσουκαλάς, λες και δηλώνουν την χρονική σειρά των πραγμάτων. Συγκυριακά. Οι ποιητές αποτελούν τη βάση που  επάνω της πατούν και αναπαύονται οι φιλόσοφοί μου! Η φιλοσοφία συχνά γίνεται και αυτή ποίηση, εκεί που φτάνει στα οριακά παιχνιδίσματα του νού και προσφέρει στον αναγνώστη απλόχερα την ανακάλυψη. Αλλά και ο ποιητής δεν είναι φιλόσοφος της ζωής, όταν πιάνει μιά αίσθηση, μιά εικόνα, μιά πραγματικότητα αν θες ή ένα όνειρο και τα κάνει σκέψη και λέξεις; Τα βράδυα που σκοτεινιάζει, θα επικοινωνούν ο Rimbaud με τον Χειμωνά και τον Τσουκαλά μέσα από τις λέξεις τους και θα ανταλλάσουν ιδέες. Έχουν τόσα πολλά να πούν! Και εγώ έχω τόσα πολλά να βρώ εκ νέου στις σελίδες τους! Καλά έκανα και τους έβγαλα από τη βιβλιοθήκη.
Είμαι σίγουρος πως, εξαιτίας αυτής της συμβίωσής τους στο γραφείο, τα κείμενα που θα βρώ θα είναι διαφορετικά απ΄ ότι παλαιότερα.
Στις σελίδες καθενός θα ανακαλύπτω καλά κρυμμένα στοιχεία από  τους άλλους...

Επ΄ ευκαιρία.

Δευτέρα πρωί. Επαγγελματική συνάντηση σε γνωστό νύν παρηκμασμένο εμπορικό κέντρο της πρωτεύουσας. Ελάχιστες από τις τέως περισπούδαστες ψωνισμένες κυριούλες κρατούσαν τσάντες με χριστουγεννιάτικα ώνια. Δεν τολμούσαν κάν να κοιτάξουν τις βιτρίνες, που παρά την συγκυριακή οικονομική κρίση, διατηρούσαν τιμές χώρας της κεντρικής ευρώπης.  Αν και η χώρα παρα-ταύτα διάγει ημέρες δύσκολες, όσον αφορά στους μισθούς και στις συντάξεις κυρίως, η ανεργία καλπάζει, το τέως πρώτο κόμμα διελύθη εις τα εξ΄ων  συνετέθη -αλήθεια ποιός θα το πίστευε- ένα ακόμα φορολογικό είναι προ των πυλών, μολα-ταύτα η νεολαία (άνεργη άραγε, αυτοαπασχολούμενη, άεργη, εργαζόμενη αλλά απείθαρχη ως προς το ωράριο, τι από όλα κανείς δεν θα μάθει) απλωνόταν στα προστατευμένα από τον αέρα και λουσμένα από τον ήλιο καφενεία (ή καφέ) και απελάμβανε τον εθνικό καπουτσίνο στρίβοντας τσιγάρο. Όλο αυτό είναι ή σαπουνόπερα ή θρίλλερ.Ένα από τα δύο. Δεν μπορεί να συμβαίνει, με δείκτες οικονομικούς σε τέτοια χάλια οι νέοι να ξυπνούν δευτεριάτικα με μόνο σκοπό να συναντηθούν γιά να πιούν καφέδες. Παραγωγικό είναι αυτό; Ή μήπως περιμένουν όλοι απάντηση από τα βιογραφικά που έχουν στείλει και στο ενδιάμεσο είπαν να ..διασκεδάσουν λίγο; Γιατί δεν είδα και καμμιά στεναχώρια, πίκρα ή προβληματισμό ιδιαίτερο. Πλάκα, γέλια και χαβαλέ αντ' αυτών. Ας είναι όμως. Σίγουρα δεν αποτελούν αντιπροσωπευτικό κομμάτι και το πνεύμα των Χριστουγέννων φέρει και αυτό ευθύνη. Ακόμα ο αρχηγός του τέως μεγάλου κόμματος διαγράφει στελέχη ανταγωνιστικά διακείμενα προς αυτόν, τα οποία εν ριπή οφθαλμού ιδρύουν νέο πολιτικό σχηματισμό. Μα αυτοί οι πολιτικοί, αν οι ταχύτητες αντίδρασής τους ήταν ίδιες και στα αιτήματα των πολιτών δεν θα είχαμε φτάσει έως εδώ. Τώρα θα έχουμε δυό τρία πασόκ, δυό τρία κομμουνιστικά και σε λίγο πόσες δεξιές; Ακόμα, ο εν λόγω αρχηγός πρότεινε στο συνταγματικό τόξο λέει να θέσει εκτός νομιμότητος άλλο γνωστό πολιτικό μόρφωμα που ανεβαίνει επικίνδυνα. Και εις βάρος του! Μπορεί και να το επιτύχει, αλλά φοβάμαι ότι αποτελεί προσπάθεια -σωστή ίσως- που δεν είναι της ώρας. Ας κοιτάξει τα του οίκου του και τα της χώρας. Έπονται οι πρωτοβουλίες.
Αυτά συνέβαιναν μέχρι που χτύπησε το τηλέφωνο και ακυρώθηκε η επαγγελματική συνάντηση στο εμπορικό κέντρο. Επιτέλους θα μπορούσα δευτεριάτικα να πάω μιά βόλτα στο αγαπημένο μου παραθαλάσσιο καφενείο που τόσα χρόνια είχα να επισκεφτώ. Φαντάσου να συναντούσα τον φίλο μου τον ψαρά να μου πεί καμμιά θαλασσινή ιστορία. Μακρυά από την καθημερινότητα...