3.12.12

Επ΄ ευκαιρία.

Δευτέρα πρωί. Επαγγελματική συνάντηση σε γνωστό νύν παρηκμασμένο εμπορικό κέντρο της πρωτεύουσας. Ελάχιστες από τις τέως περισπούδαστες ψωνισμένες κυριούλες κρατούσαν τσάντες με χριστουγεννιάτικα ώνια. Δεν τολμούσαν κάν να κοιτάξουν τις βιτρίνες, που παρά την συγκυριακή οικονομική κρίση, διατηρούσαν τιμές χώρας της κεντρικής ευρώπης.  Αν και η χώρα παρα-ταύτα διάγει ημέρες δύσκολες, όσον αφορά στους μισθούς και στις συντάξεις κυρίως, η ανεργία καλπάζει, το τέως πρώτο κόμμα διελύθη εις τα εξ΄ων  συνετέθη -αλήθεια ποιός θα το πίστευε- ένα ακόμα φορολογικό είναι προ των πυλών, μολα-ταύτα η νεολαία (άνεργη άραγε, αυτοαπασχολούμενη, άεργη, εργαζόμενη αλλά απείθαρχη ως προς το ωράριο, τι από όλα κανείς δεν θα μάθει) απλωνόταν στα προστατευμένα από τον αέρα και λουσμένα από τον ήλιο καφενεία (ή καφέ) και απελάμβανε τον εθνικό καπουτσίνο στρίβοντας τσιγάρο. Όλο αυτό είναι ή σαπουνόπερα ή θρίλλερ.Ένα από τα δύο. Δεν μπορεί να συμβαίνει, με δείκτες οικονομικούς σε τέτοια χάλια οι νέοι να ξυπνούν δευτεριάτικα με μόνο σκοπό να συναντηθούν γιά να πιούν καφέδες. Παραγωγικό είναι αυτό; Ή μήπως περιμένουν όλοι απάντηση από τα βιογραφικά που έχουν στείλει και στο ενδιάμεσο είπαν να ..διασκεδάσουν λίγο; Γιατί δεν είδα και καμμιά στεναχώρια, πίκρα ή προβληματισμό ιδιαίτερο. Πλάκα, γέλια και χαβαλέ αντ' αυτών. Ας είναι όμως. Σίγουρα δεν αποτελούν αντιπροσωπευτικό κομμάτι και το πνεύμα των Χριστουγέννων φέρει και αυτό ευθύνη. Ακόμα ο αρχηγός του τέως μεγάλου κόμματος διαγράφει στελέχη ανταγωνιστικά διακείμενα προς αυτόν, τα οποία εν ριπή οφθαλμού ιδρύουν νέο πολιτικό σχηματισμό. Μα αυτοί οι πολιτικοί, αν οι ταχύτητες αντίδρασής τους ήταν ίδιες και στα αιτήματα των πολιτών δεν θα είχαμε φτάσει έως εδώ. Τώρα θα έχουμε δυό τρία πασόκ, δυό τρία κομμουνιστικά και σε λίγο πόσες δεξιές; Ακόμα, ο εν λόγω αρχηγός πρότεινε στο συνταγματικό τόξο λέει να θέσει εκτός νομιμότητος άλλο γνωστό πολιτικό μόρφωμα που ανεβαίνει επικίνδυνα. Και εις βάρος του! Μπορεί και να το επιτύχει, αλλά φοβάμαι ότι αποτελεί προσπάθεια -σωστή ίσως- που δεν είναι της ώρας. Ας κοιτάξει τα του οίκου του και τα της χώρας. Έπονται οι πρωτοβουλίες.
Αυτά συνέβαιναν μέχρι που χτύπησε το τηλέφωνο και ακυρώθηκε η επαγγελματική συνάντηση στο εμπορικό κέντρο. Επιτέλους θα μπορούσα δευτεριάτικα να πάω μιά βόλτα στο αγαπημένο μου παραθαλάσσιο καφενείο που τόσα χρόνια είχα να επισκεφτώ. Φαντάσου να συναντούσα τον φίλο μου τον ψαρά να μου πεί καμμιά θαλασσινή ιστορία. Μακρυά από την καθημερινότητα...

2 comments:

PsomiadouA said...

Υπάρχουν -και θα υπάρχουν- πάντα οι άνθρωποι (νέοι και γηραιότεροι) που δεν είναι διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν το ...εθνικό μας τονωτικό(φραπεδιά) για καμία πολιτικο-κοινωνικο-οικονομική δύσκολη συγκυρία. Αυτή είναι η μία πλευρά του νομίσματος.Υπάρχει και η άλλη που δεν μπορεί να ησυχάσει όταν η κοινωνία βράζει,δεν κοιμάται καλά όταν οι συνθήκες απαιτούν αντίδραση και συνεχίζει να μάχεται για μία καλύτερη προοπτική ζωής.

Επίσης,πάντα θα υπάρχουν κυρίες που έχουν την δυνατότητα να ψωνίζουν προσπαθώντας συχνά να γεμίσουν άλλα εσωτερικά κενά με την ανόητη "θεραπευτική" μέθοδο του shopping.Υπάρχουν και οι άλλες,που αντιλαμβάνονται τις συνθήκες,ασχολούνται με την ουσία και έχουν άλλες προτεραιότητες.

Όλοι αυτοί και άλλοι πολλοί,θα συνυπάρχουν πάντα σε ένα εμπορικό κέντρο (και κατ' επέκταση σε κάθε κοινωνία) και θα σου δημιουργούν προβληματισμούς που θα γίνονται ωραία αυθόρμητα κείμενα όπως αυτό που έγραψες.

Το θέμα είναι,εμείς σε ποια πλευρά επιλέγουμε να είμαστε.Εγώ πάντως,την λογική της αέναης ξέγνοιαστης κατάποσης φραπεδιάς,δεν την ενστερνίστηκα ποτέ και δεν είμαι διατεθειμένη να το κάνω ούτε στο μέλλον...

ατάσθαλος said...

Αυτή η άλλη πλευρά του νομίσματος είναι η αλληγορική καταληκτική αναφορά στον (υπαρκτό) φίλο, που πολεμάει στην κυριολεξία με τη φύση γιά να βγάλει το ψωμί του. Οι δε "ιστορίες" που μου λέει, στην ουσία δεν είναι τίποτα περισσότερο παρά ο καθημερινός αγώνας γιά τη ζωή. Ο αγώνας που συχνά δεν σε αφήνει ήσυχο ούτε στον ύπνο σου.
Ευχαριστώ γιά την επίσκεψη!