26.12.12

Παράδειγμα σύμπτωσης.

Δεν θέλω να εντρυφώ σε ενιαύσιες αναδρομές φωτογραφικές, πολλώ δε μάλλον όταν αυτές έχουν καταντήσει στερεότυπα τηλεοπτικά. Δεν υπάρχει λόγος. Όταν χρειάζομαι έχω τις δικές μου προσωπικές αναδρομές και αναφορές, οι οποίες έρχονται και όταν δεν υπάρχει λόγος. Είναι αυθόρμητες, άρα αποτελεσματικότερες. Από αυτές θα αντλήσω συμπεράσματα γιά την στασιμότητα, πρόοδο ή οπισθοδρόμησή μου. Αν φερ΄ειπείν σκεφτώ, ενθυμούμενος εκούσια ή αναγκαστικά, κάποια παρελθούσα πράξη ή συμπεριφορά μου που τυγχάνει να επαναλαμβάνω και σε παρόντα χρόνο, τότε μπορώ να συγκρίνω και να με κρίνω. Αυστηρά, εάν πράγματι με ενδιαφέρω ή χαρίζοντάς μου μιά γρήγορη συγχώρηση με την απαγγελία εκατό "ποτέ δεν θα ξανα...", εάν με αντιμετωπίζω με ...μεγαλοσύνη. Κρίνων και κρινόμενος σπάνια συμπίπτουν στο ίδιο πρόσωπο στην ιδεοκρατικά αποδομημένη κοινωνία μας, πέρα από τις θεολογικές αναφορές που γνωρίζουμε όλοι. Αλλά μιά από αυτές τις περιπτώσεις σύμπτωσης είναι και η ανωτέρω. Η αλήθεια είναι πως έχω πεί πολλές φορές "δεν θα ξανα...", όμως η απόλυτη αδυναμία μου να συμμορφωθώ με τον ίδιο μου τον εαυτό με κάνει να επιλέγω πλέον την δεύτερη ευκολώτερη λύση. Εύκολα θα αποδώσω σε εξωγενείς ή άλλους παράγοντες ακόμα και την προς τα πίσω πορεία μου, αφήνοντας φυσικά μιά πικρία ως υποθήκη γιά το μέλλον.
Τουλάχιστον είμαι συνεπής και όταν "κρίνω" (πόσο μεγάλη λέξη) και τους άλλους.
Προσπαθώ να δικαιολογώ...

2 comments:

serenata said...

Να μην κάνω ό,τι δε θέλω να μου κάνουν.
Το προσπαθώ.......
Οσο μπορώ.
Ανθρωποι είμαστε όμως....

Χρόνια πολλά φίλε μου:)

ατάσθαλος said...

Μακάρι όλοι να κάναμε δεύτερη φύση αυτή την ηθική επιταγή. Ξεκινάμε με καλή διάθεση συνήθως, στο δρόμο τα θαλασσώνουμε...!
Χρόνια πολλά, ό,τι καλό
:)