Γράμμα σε έναν κλέφτη.

Το να μου κάνεις άνω κάτω το σπίτι, να αδειάζεις ντουλάπια, συρτάρια, κομοδίνα, βιτρίνες και ό,τι άλλο τέλος πάντων υπάρχει γιά να καταλήξεις να πάρεις τα πεντακόσια ευρώ από το συρτάρι του γραφείου, ε, είναι ερασιτεχνισμός αν μη τι άλλο. Βρε κλέφτη της δεκάρας, πήρες πεντακόσια, άει ...στο διάβολο λοιπόν, θες και άλλα; Δε σκέφτεσαι που πρέπει να σπάσω τη μέση μου να συμμαζεύω σαν το σκλάβο δυό μέρες; Βρε γελοίε και πλεονέκτη κλέφτη ήθελα να ήξερα σε τί σπίτι γεννήθηκες. Διότι αν γεννήθηκες σε κοτέτσι, ok, δεν ξέρεις τι σημαίνει νοικοκυριό. Αν γεννήθηκες στη φυλακή, πάλι το ίδιο. Αλλά βρε άνθρωπε αν γεννήθηκες σε σπίτι του Θεού και το έφερε η τύχη να πάρεις το στραβό δρόμο (ναι ξέρω η κοινωνία, τα παιδικά χρόνια, οι χωρισμένοι γονείς και τα ρέστα), δεν σου φταίω σε τίποτα εγώ να γυρνάω από τη δουλειά μου βραδιάτικα και να βρίσκω σπίτι χάος. Ακοινώνητε κλέφτη, ούτε η τρόικα τέτοια καψόνια δεν μου έκανε. Πώς θα μαζεύω εγώ τώρα τα χαρτιά μου που τόσο ψυχαναγκαστικά τακτοποιούσα κάθε φορά; Έτσι και έχει χαθεί κάτι καημένε από εφορία, δεη, οτε, φαπ, ευδαπ, ετακ, φμαπ, κτηματολόγιο και τίτλους να εύχεσαι να μη σε πετύχω πουθενά. Ανεκδιήγητε κλέφτη θα ήθελα να ήμουν μέσα από μιά μεριά να σε έβλεπα εν δράσει, να απολάμβανα το άγχος σου, να άκουγα τους παλμούς σου και να εβλεπα τον ιδρώτα να σε λούζει. Μόνο αυτό θα με ικανοποιούσε και ας μου έκανες όλη αυτή την αναστάτωση.
Τέλος πάντων επειδή και σαν επαγγελματίας κακός θα είσαι και ούτε γνώσεις  σχετικά με τη διαχείριση των χρημάτων θα έχεις, πέρνα αν θες καμμιά φορά, χτύπα το κουδούνι και ΜΟΝΟ αν είμαι μέσα μπες να συζητήσουμε γιά το πώς μπορείς να επενδύσεις το όποια κλοπιμαία. Μπορώ να σε συμβουλέψω γιά καλές τοποθετήσεις με μακροχρόνιες αποδόσεις. Άλλως θα μείνεις γιά πάντα ένα mini ανοργάνωτο ξεφτιλισμένο ερασιτέχνικό κλεφτρόνι.
Με άπειρο μίσος και νεύρα,
εγώ.