7.9.12

Είδη.

Στο όριο μεταξύ δυσκολίας και ανέφικτου είναι που ξεχωρίζουν οι μεν από τη μιά και οι απλοί "τουρίστες - επισκέπτες" από την άλλη. Στο δύσκολο επίσης είναι που εξαφανίζονται αυτοί στους οποίους υπολόγιζες! Και χαρακτηριστικός πάντα ο τρόπος, όμοιος σε όλους. Ακόμα, στο δύσκολο είναι που εξ' αποστάσεως ακούς τα μύρια όσα. Προτάσεις, συστάσεις, συμβουλές αλλά και παραινέσεις και εκφράσεις συμπόνοιας καμμιά φορά.
Δεν θα ήθελα με τίποτα να ανήκω στη δεύτερη κατηγορία.

3 comments:

PsomiadouA said...

Μερικές φορές δεν έχει σημασία τόσο ο χρόνος,η διάρκεια μιας συνύπαρξης όσο αυτά που συνέβησαν στην διάρκειά της.Αν έχεις ανταλλάξει όμορφα πράγματα,αν υπήρχε έντονη χημεία ή πολύ καλή επικοινωνία,τότε ίσως αυτό αξίζει να μείνει στην μνήμη και όχι η αποχώρηση.
Απλώς,λέω...
;-)

Alex said...

H θλίψη είναι κακός σύμβουλος..
Περίμενε ώσπου να περάσει (θα περάσει, διότι όπως και η χαρά , κι'αυτή πηγαινοέρχεται).
Μην ξεχνάς ότι οι "άλλοι" δεν αλλάξανε τώρα , απλά εσύ τώρα άρχισες να τους παρατηρείς.
Θα περάσει.

ατάσθαλος said...

@PsomiadouA
Καλησπέρα, χαίρομαι που σε συναντώ και πάλι. Καί τίποτα απ΄ όσα περιγράφεις να μην έχει συμβεί, πολλά αξίζει να μείνουν στη μνήμη και γίνεται ένας αγώνας δρόμου στο τέλος γι΄ αυτό τον λόγο. Πάντα η επόμενη ημερα θα είναι σκληρή. Καλό βράδυ.

@Alex
Καλησπέρα. Και στο κάτω κάτω δεν υποχρεούνται να έχουν και διαφορετική συμπεριφορά. Θα περάσει όμως. Βοηθούν σε αυτό οι κάθε είδους καλοί φίλοι. Καληνύχτα.