Ήταν γαλήνιος, γελαστός και ικανοποιημένος με ό,τι μπορούσε να του προσφερθεί την στιγμή εκείνη. Ένα δύο ευρώ, όχι περισσότερα. Κουκουλωμένος με σκισμένο ρούχο στο κρύο. Και γελαστός. Χωρίς αναβρασμό στο μυαλό, χωρίς σύγχυση. Δεν υπήρχαν για αυτόν καταναλωτικές παγίδες και διλήμματα. Αλλά γέλαγε. Ό,τι κέρδιζε ίσα ίσα έφτανε γιά ψωμί και λίγο φαϊ. Ένα παράδειγμα, τώρα που το ξανασκέφτομαι, γιά "εμάς".
Τους κατ΄ εξακολούθησιν σκυθρωπούς δρομείς - καταναλωτές.
2 comments:
Λείπει η γαλήνη....
Καλό απόγευμα:)
και ένας λόγος που συμβαίνει αυτό είναι και η απομάκρυνσή μας από την φύση, που επιμελώς καταστρέφουμε.
καλό βράδυ :)
Post a Comment