Ευτυχισμένος αυτός που έχει τα απαραίτητα και του αρκούν, μιά και μπορεί έτσι να κοιτά διαρκώς προς τα μέσα του και να βελτιώνεται. Αυτή η ολιγάρκεια είναι ακατανόητη πολυτέλεια γιά τους υπόλοιπους, που επηρεασμένοι από τον διαρκώς επιταχυνόμενο τρόπο ζωής αρπάζουν και καταναλώνουν με μανία τα πάντα, λες και εξασφαλίζουν έτσι κάποια μυστική συνταγή γιά ευτυχία...
Αφορμή γιά τη σκέψη αυτή στάθηκαν κάποιες επίκαιρες εικόνες από τις αμόλυντες παραλίες στη Γαύδο που κοιτούν το Λιβυκό, σε αντιδιαστολή ας πούμε με ένα πολυτελές συγκρότημα σε κοσμικό θέρετρο.
Φαντάζομαι πως οι επιλογές μας την όποια στιγμή αντικατοπτρίζουν το ποσοστό όχι μόνο ευημερίας αλλά και εσωτερικής ισορροπίας και γαλήνης.
Αφορμή γιά τη σκέψη αυτή στάθηκαν κάποιες επίκαιρες εικόνες από τις αμόλυντες παραλίες στη Γαύδο που κοιτούν το Λιβυκό, σε αντιδιαστολή ας πούμε με ένα πολυτελές συγκρότημα σε κοσμικό θέρετρο.
Φαντάζομαι πως οι επιλογές μας την όποια στιγμή αντικατοπτρίζουν το ποσοστό όχι μόνο ευημερίας αλλά και εσωτερικής ισορροπίας και γαλήνης.
2 comments:
Επιστροφή στην απλότητα.Καλό θα ήταν να το κάναμε από μόνοι μας,πριν μας αναγκάσει μια "κρίση".Αλλά,αν συμβαίνει έστω και έτσι(που όντως συμβαίνει σε πολλούς πια),μόνο ως θετικό θα το εκλάβουμε.
Έχω κι εγώ υπέροχες αναμνήσεις από το 'τότε' που πηγαινοερχόμουν ξυπόλητη στην αυλή του σπιτιού της γιαγιάς μου,μάζευα σύκα,διάβαζα,ονειρευόμουν και όλα αυτά ήταν αρκετά. :-)
Και ας μη ξεχνάμε την τεχνητή δημιουργία αναγκών από εξ' επί τούτου προσλαμβανόμενους επαγγελματίες, αλλά και τον καθοριστικό ρόλο των μέσων που προβάλλουν -όχι όλα- ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής, λαϊκά λεγόμενο και lifestyle.
Post a Comment