18.4.14

Εκτός θέματος.

Σήμερα Μ. Παρασκευή όλοι γράφουν κάτι σχετικό με την ημέρα ή τη θρησκεία, όπως τα κανάλια δείχνουν γιά πολλοστή φορά τη ζωή του Ιησού. Αν καποιος επιθυμεί αντίστοιχη ανάρτηση παραπέμπω στην Μ. Παρασκευή του προηγούμενου ιστολόγιου μου...

Τέλειωσα ένα βιβλίο αυτές τις ημέρες και είναι απορίας άξιο το σύμπτωμα που παρατηρώ στους συγγραφείς. Αντί να παράγουν συνεχώς έργο, ώστε να δικαιολογήσουν με το παραπάνω τον τίτλο τους, αυτοί διάγουν μέρος του βίου χωρίς να αποτυπώσουν καμμία σκέψη. Λες και τις κρατούν κρυφές. Ίσως πάλι και οι ίδιες να αρνούνται να βγούν παραέξω, σα να θέλουν να επαληθεύσουν με αυτό τον τρόπο την μοναδικότητά τους. Όμως κάποια στιγμή, ανάλογα και με το εξωτερικό ερέθισμα (ποιός ξέρει;) κατρακυλούν σαν χείμαρρος οι λέξεις και αυτόματα γεμίζουν οι σελίδες. Η περίοδος της σιωπής είναι ως φαίνεται αναγκαία περίοδος, είναι κάτι σαν μαγιά που μεταλλάσσει την πρώτη ύλη του μυαλού σε μαγικό αποτέλεσμα - ανάγνωσμα. Το πιό εντυπωσιακό βέβαια είναι πως ο χρόνος γραφής ενός βιβλίου ποικίλλει. Γιά άλλους παίρνει χρόνο πολύ, γιά άλλους αποτελεί έργο σύντομο, λίγων ημερών. Δεν θέλω να φανταστώ την ένταση που ζεί ο συγγραφέας της δεύτερης κατηγορίας που νυχθημερόν παλεύει με τον εαυτό του. Κάτι σαν αγώνα σκακιού blitz, όπου στο τέλος έχει "αδειάσει" το μυαλό από το φορτίο και ξαναγεννιέται, έτοιμος γιά το επόμενο έργο. Αν αυτό υπάρξει! Δυστυχής (κατά την άποψή μου) όποιος με μία συγγραφική απόπειρα, όσο επιτυχημένη και να είναι αυτή, κατορθώνει και εξωτερικεύει όλα όσα θέλει. Από εκεί και πέρα ή αυτός "δεν ζεί" ή χάνει το χάρισμα. Αποτελεί επιλογή που δεν μπορώ να κατανοήσω. Για αυτό και γιά πολλους άλλους εμφανείς λόγους δεν θα γίνω συγγραφέας. Πάλι όμως ποιός ξέρει τί μέλλει γεννέσθαι...

No comments: