Καθένας ζεί για να προδοθεί. Αποτελεί βασικό αξίωμα στη κλίμακα των ρήξεων που συμβαίνουν στην ανθρώπινη ύπαρξη/συνύπαρξη. Το μεσοδιάστημα λογίζεται ως έρωτας ή ανίχνευσή του. Το πένθος που ακολουθεί μιά προδοσία εκπαιδεύει και ωριμάζει την ψυχή, ο δε πόνος προετοιμάζει, ώστε στη συνέχεια να είναι ανεκτή κάθε επόμενη ερωτική σχέση που τυχόν καταλήξει στον βίαιο θάνατό της. Με άλλα λόγια αναζητούμε κάθε φορά εκείνη την προδοτική σχέση που θα αφήσει τα λιγότερα κατάλοιπα. Δεν είναι πάντα βέβαιο ότι το πετυχαίνουμε φυσικά. Βρίσκουμε και βιώνουμε μιά εκδοχή ενός χαμένου παραδείσου, ενώ καιροφυλακτούν καθημερινά αποσταθεροποιητικοί παράγοντες. Κάποια στιγμή θα λυτρωθούμε και θα οδηγηθούμε νομοτελειακά στην επόμενη περιπετειώδη sequence, στο επόμενο σημείο της περιφέρειας του φαύλου αυτού κύκλου.
Παρεμπιπτόντως γινόμαστε και θέμα συζήτησης ή απλά αναφοράς στον κύκλο των γνωστών μας!
Παρεμπιπτόντως γινόμαστε και θέμα συζήτησης ή απλά αναφοράς στον κύκλο των γνωστών μας!
3 comments:
Μας κουτσομπολεύουν εννοείς;
Από προδοσίες έχω χορτάσει.
Φίλες παιδικές, ερωτικοί σύντροφοι....
Με ωρίμασαν και με πόνεσαν αφάνταστα!
Και δε βλέπω να έρχεται και η επόμενη sequence.....
Σε φιλώ:)
Αναζητώντας τα δικά τους όρια, προσδιορίζουν τη θέση τους στον φαύλο κύκλο, με βάση τα δικά μας παθήματα. Αυτό εννοώ.
Καλό βράδυ
Κάποτε θα έβρισκα κάτι να πω, κάτι ευφάνταστο για το πως ξεπερνάμε τα εμποδια που επακολουθούν μια προδοσία . Όταν η προδοσία που βιώνω είναι ο θάνατος απέναντι στην ζωή δεν βρίσκω τίποτα έξυπνο να πω , μόνο πως είναι δύσκολη η πάλη και η λύτρωση άγνωστη λέξη.
Καλή σας μέρα Ατάσθαλε
Post a Comment